موضوع: تجارت الکترونیک
تجارت الکترونیکی که تا چندی قبل به تعداد معینی از شرکتها محدود می گریدی در حال ورود به عصر جدیدی است که در آن تعداد زیادی از اشخاص مصرف کننده در شبکه حضور دارند. به علاوه محتوای آن از حیطه مبادله دادهای مربوط به سفارش دادن یا قبول سفرش فراتر رفته و فعالیتهای عمئمی تجارت از قبیل تبلیغات. آگهی. مذاکرات. قراردادها و تسویه حسابها را نیز در برگرفته است. از مجموعه تعاریف ارائه شده فوق می توان نتیجه گرفت که زمینه های کاربرد تجارت الکترونیک بسیار گسترده تر از مبادله کالا و خدمات و وجوه است و در تعریف آن و تعیین سیاستهای مورد نظر باید علاوه بر کاربرد های بالفعل به کاربردهای بالقوه آن نیز توجه داشت.
ویژگیهای تجارت الکترونیکی عبارتند از: - جهانی نمودن تجارت - برداشتن محدودیتهای زمانی و مکانی - کاهش قیمت منابع جهت خرید - افزایش درصد فروش - دسترسی آسان به اطلاعات لازم - کاهش چشمگیر هزنیه های معاملاتی - کاهش هزینه های زمانی معاملات و بسیاری دیگر از مزایای تجارت الکترونیکی که ارزش آنها به بیش از هفتصد ملیارد دلار رسیده و پیش بینی می شود از رشد بسیار چشمگیری در حدود سالانه 70 درصد برخوردار شود.
از طرف دیگر کسب و کار الکترونیک و تجارت الکترونیکی دو واژه متفاوت می باشند که البته در واقع تجارت الکترونیکی زیر مجموعه کسب و کارالکترونیکی می باشد.
فرمول کسب و کار الکترونیکی به شرح زیر می باشد:
E-Business= EC + BI + CRM + SCM + ERP
به طوری که کسب و کار الکترونیکی شامل تجارت الکترونیکی (EC) + هوشمندی شرکتها (BI) + مدیریت روابط با مشتری (CRM) + مدیریت بر زنجیره تامین (CSM) + برنامه ریزی منابع شرکت (ERP) را شامل می شود.
به طور خلاصه کسب و کار الکترونیکی تلفیق سیستم ها و فرآیندها و زنجیره های تامین و کل بازار با استفاده از اصول و فن آوری های مرتبط با استفاده از ابزار اینترنت می باشد که در هشت بخش ارائه می گردد:
1. شرکت با شرکت Business-to-Business = B2B 3.
2. مصرف کننده با مصرف کننده Consumer-toConsumer C2C 4.
3. شرکت با دولت Business-to-Goverment B2G 5.
4. دولت با مصرف کننده Goverment-to-Consumer G2C 6.
5. شرکت با کارکنان Business-to-Employment = B2E 7.
6. شخص با شخص Person-to-Person = P2P 8.
7. مصرف کننده با شرکت Consumer-to-Business = C2B