در نمودارهای شبکه، اینترنت غالبا شبیه به ابری ترسیم میشود که در آن شما میتوانید به اطلاعات ذخیره شده در سرورهای وب در سراسر جهان دسترسی پیدا کنید. این نمودار تصویری روشن و مهم درباره شبکههای مدرن به نمایش میگذارد. پردازش ابری فناوری است که به انعطافپذیری ذخیرهسازی دادهها، برنامهها یا سرویسدهی به مشتریان از طریق اینترنت اشاره دارد. شما ممکن است از مدتها قبل با خدمات ذخیرهسازی ابر همچون دارپباکس، واندرایو و گوگل درایو آشنا شده باشید. سرویسهایی که به شما اجازه میدهند دادههای خود را روی سرورهای مبتنی بر وب ذخیره کنید. ایمیل مبتنی بر وب نمونه دیگری از محاسبات ابری است. اکثر ارائهدهندگان خدمات ابری از نرمافزار مجازیساز برای ارائه پلتفرمهای چندگانه به کاربران استفاده میکنند. بهطور مثال، رهبران صنایع مختلف همچون Rackspace (در ارتباط با محصولات خصوصی، عمومی یا ابر ترکیبی خودش) و آمازون (در ارتباط با Elastic Compute Cloud یا EC2، سرویس) از نرمافزار مجازیسازی Xen که از سوی سیتریکس (Citrix) برای ایجاد محیطهای مجازی ارائه شده برای سرویسدهی به مشتریان خود استفاده میکنند.
کوچکترین بخش که در بالای هرم قرار گرفته است نشان میدهد که چگونه یک مشتری SaaS برای بهرهمندی از این سرویس نیاز به درک و تعامل با زیرساخت ابری فروشنده دارد، البته نیازی به شناخت عمیق نیست. در مقابل، یک مشتری IaaS برای آنکه بتواند از این سرویس استفاده کند، نیاز به درک عمیقی از این سرویس دارد، زیرا باید توان محاسباتی که برای انجام کارهای خود به آن نیاز دارد را محاسبه کند. IaaS پیچیدهتر از مدل SaSS بوده و همچنین بیشتر از این مدل با شبکه کامپیوتری یک مشتری ادغام میشود.
در عین حال، ما باید وضعیت هر نوع سرویس ابری که در دسترس کاربران قرار میگیرد را در نظر بگیریم. شکل زیر هرم بالا را به شکل وارونه و بر مبنای میزان تقاضا نشان میدهد.
کاربران نهایی، بزرگترین گروه از مصرفکنندگان رایانش ابری را شکل میدهند که به راحتی به سرویسهای مبتنی بر مدل SaaS دسترسی داشته و از آن استفاده کنند، بدون اینکه به تغییر یا ویرایش تنظیمات نیازی داشته باشند. در نقطه مقابل سرویسهای مبتنی بر مدل IaaS قرار دارند که جوابگوی گروه کوچکتری از کاربران هستند و بیشتر برای مدیران شبکه و معمارانی مفید است که قرار است سامانههای ویژهای را برای کاربران نهایی ارائه کنند. این گروه از افراد برای بهرهمندی از این مدل نیازمند ویرایش یا تغییر پیکربندیها هستند. در وسط این هرم PaaS قرار دارد که معمولا توسط توسعهدهندگان نرمافزار چه حرفهای و چه آنهایی که قرار است محصولات را آزمایش کنند استفاده میشود. مشتریان در لایههای پایینی این هرم محصولاتی را تولید میکنند که این محصول از سوی مشتریان لایههای بالاتر استفاده میشود.
بسته به اینکه چه کسی مدیریت ابر را بر عهده گرفته و چه کسی قرار است به ابر دسترسی داشته باشد، سرویسها و مدلهای مختلف ابر به اشکال مختلفی استقرار پیدا میکنند. از مهمترین و اصلیترین مدلهای استقرار ابر به موارد زیر میتوان اشاره کرد:
ابر عمومی (public cloud) سرویسهای ابری را به شکل عمومی ارائه میکند. اینترنت یکی از معروفترین مدلهای ابر عمومی است. بیشتر نمونههایی که در سری آموزش نتورکپلاس به آن اشاره داشتیم بر مبنای ابرهای عمومی هستند.
• ابر خصوصی (private cloud) سرویسهای این گروه روی سرورها و مراکز داده درون سازمانی مستقر شده و منتشر میشوند. سرویسهای این مدل استقرار عمدتا با هدف استفاده خصوصی ارائه شده در دسترس کاربرانی که یک اتصال پایدار به WAN دارند قرار دارد. اگر میزبانی به شکل داخلی انجام شود به یک سازمان اجازه میدهد به لحاظ خرید سختافزارها صرفهجویی قابل ملاحظهای انجام دهد. اگر میزبانی به شکل مجازی انجام شود، سازمان میتواند از مزایای رایج سرویسهای مجازی، همچون گسترشپذیری و دسترسپذیری بهرهمند میشود.
• ابر انجمنی (community cloud ) در این مدل، سرویسها میان چند سازمان بهاشتراک قرار گرفته، اما به شکل عمومی در دسترس نیستند. سازمانهایی که منافع مشترکی دارند، مانند الزامات قانونی، الزامات عملکردی یا دسترسی به دادهها، ممکن است منابع را با این روش به اشتراک بگذارند. بهطور مثال، یک پایگاه داده پزشکی ممکن است در دسترس همه بیمارستانها در یک منطقه جغرافیایی قرار بگیرد. در این صورت، ابر انجمنی میتواند توسط یک یا چند سازمان درگیر یا توسط یک ارائهدهنده شخص ثالث میزبانی شود. این اشتراک در شرایطی صورت میگیرد که در دسترس عموم مردم نخواهد بود. اطلاعات پایگاه داده ثبت احوال کشور که در اختیار سازمانها و ادارات مختلفی قرار دارد نمونه دیگری در این زمینه است.
ابر ترکیبی (Hybrid Cloud)- همانگونه که از نام این مدل مشخص است، مدل فوق ترکیبی از مدلهای استقرار یاد شده را در قالب یک رویکرد واحد یا مجموعهای از سرویسهای متصل به ابر ارائه میکند. در دنیای واقعی، زیرساختابر ترکیبی را بیشتر به عنوان یک راهحل گذرا تفسیر میکنند. (در دنیای فناوریاطلاعات، "راهحل" به محصول، سرویس یا ترکیبی از محصولات و خدمات اشاره دارد و اغلب شامل ویژگیهای اضافی مانند سرویسهای مشتری است.) یک نمونه از یک مدل استقرار ابر هیبریدی میتواند با این استراتژی پیادهسازی شود که یک شرکت اطلاعات خود را در یک ابر خصوصی قرار میدهد، اما از یک سرویس ابر عمومی همچون ایمیل استفاده میکند.
اتصال به ابر و امنیت
در حالی که رایانش ابری مزایا و فرصتهای زیادی برای گسترشپذیری در اختیار سازمانها و افراد قرار میدهد، اما چالشهای پیرامون این فناوری را نیز نباید نادیده گرفت. وابستگی به اینترنت به معنای وابستگی شما به یک اتصال پایدار و قدرتمند شرکت ارائهدهنده خدمات اینترنتی است. از جمله چالشها و محدودیتهای احتمالی پیرامون این فناوری به موارد زیر میتوان اشاره کرد:
• مدت زمانی که برای اتصال به ISP و تعامل با ابر باید سپری شود
• محدودیتهای پهنای باند اعمال شده توسط ISP
• زمان آمادهسازی ابر
• پشتیبانگیری از اطلاعات روی ابر و تهمیدات امنیتی پیرامون ابر
• پیکربندیهای اشتباهی که ممکن است به نقصهای داده منجر شود و حتا ممکن است دادههای یک کلاینت را در اختیار کلاینت دیگری قرار دهد.
• دسترسی غیرمجاز به دادهها توسط کارکنان ارائهدهنده ابر یا کاربران غیرمجاز
• نقض مفاد توافقنامه حفظ محرمانگی دسترسی به دادهها به شکل آنلاین
• وجود خلاء در قوانین مربوط به امنیت اطلاعات (در حوزه بهداشت، امور مالی و....)
• شبهاتی پیرامون مالکیت مالکیت معنوی در زمان ذخیرهسازی اطلاعات در ابر
• افشای اطلاعات یا دسترسی به دادههای به واسطه یک آسیبپذیری پنهان
یکی از راههای کاهش ریسک مرتبط با سرویسهای ابری، استفاده از رمزنگاری است که در مقاله آتی به آن اشاره خواهیم کرد. روش دیگر این است که با دقت انتخاب کنید که شبکه شما بر مبنای چه ارتباطی به منابع ابری متصل خواهد شد. ارائهدهندگان سرویسهای ابری عمدتا موافقتنامه سطح خدمات (SLA) را بر مبنای فناوریهایی که در اختیار کاربران قرار میدهند به عنوان یک مشوق ارائه میکنند .
نویسنده :
منبع : https://www.shabakeh-mag.com/